И аз пиша от таблета в къщи. Прибрах се "разпределен" в една, после в две коли, за което Благодаря на Колегите. Специални Благодарности също и на Наско и Оги за оказаната помощ вчера.
Сагата с баба Мара ще продължи сигурно още ден-два.
А относно Състезанието, амиии не ме изненадаха много, очаквах го. То просто мястото си го иска.
Ама нямам здрав кръст за тия гимнастики и малко късно открих моята свободна поза - "полегнал". За разлика от кръста на оптиката, който положен върху убойните зони си вършеше колкото може работата, стига да се виждаха.
До догодина, мога да си направя накрая и аз едно голямо колело, че да взема да меря не само на "окомер".
Както винаги, Троянската група заслужава само адмирации за старанието и желанието да ни осигурят едно трудно трасе. Лесни и ние можем да редим...