Аз легнах във водата не заради стабилност на позата. Просто низкото, късно-следобедно слънце светеше ми точно в очите и когато поглеждах в оптиката виждах само отражение на собственото си око. Като се измествах с малко повече от метър встрани, под сянката на дървото, мишената, макар и лошо, но се виждаше. Това ми даде една точка.
Иначе сутрин, когато слънцето там идваше странично, мишенката лесно си падаше и от прав с лека подпора на колчето. Всъщност колчето не беше баш забито в дъното, там е тотален камънак. Беше просто подпряно с 3 големи камъка колкото да не падне и се клатеше както си искаше.
ПС: а и водата не беше студена, беше много чиста, и беше дори приятно.